Zo maar opeens, midden in de nacht, kramp in m'n buik. Een virus? een zomergriepje? Geen idee. 3 Dagen op bed (en van het bed naar de wc, visaversa). Heel erg moe. Niko heeft pilletjes gehaald bij de apotheker en toen ging het iets beter. Niet meer zo veel op de wc maar steeds maar op bed.
Zaterdag kwamen Edwin, Corrie, Erik en Wilco en Martine en Robin. Nog steeds moe, maar alweer in staat om een beetje op de camping te lopen. De volgende dag kregen we 14 bezoekers, die allemaal diner hadden besteld. Ook Niko kreeg een inzinking en voelde zich verre van lekker.
Corrie en Martine hebben voor mij de chambre d'hote opgemaakt, een hele opluchting, ik had er de energie niet voor: meiden nog bedankt!
Maar het gaat weer beter nu. En dan krijg je allemaal leuke mailtjes met foto's en dat maakt dat je met een grote glimlach weer aan de slag gaat:
Een foto gemaakt door één van onze gasten:
"niet bewegen, want dat heeft ze liever niet"
"de baas naar de tour de france wij doen de afwas"
Het is (was) de grootste boom uit de hele omgeving. Maar gevaarlijk vonden wij, want alleen op de onderste takken was nog leven, de rest was dood.
In de avond kwam een auto aan met één mannetje en die klom in de boom, met een staaldraad. Al gauw volgden meer mannen en er werd gezaagd en op het veld van Dennis ook nog een traktor.
Tja, daar gaat hij dus.
