Verhalen van collega camping in de Indre

Op deze pagina verhalen van Frank, onze collega van camping Le Bonhomme

Frans telefoneren dd 22-11-2010




Wil drijft van het zweet; het parelt langs haar bovenlip.

Spanning? Angst? Bedreiging?

Nee, hoor, gewoon een telefoontje met een frans bedrijf. Faxen is heel normaal en iemmèl (e-mail) is nog lang niet ingeburgerd. Dus pakt ze de telefoon, tikt een nummer in en komt onmiddellijk in de problemen. Want ze krijgt altijd een fransman of française aan de lijn die in tijdnood lijkt te zitten gezien het aantal woorden per minuut dat gebruikt wordt.

Maar eerst krijgt ze “HET ANTWOORDAPPARAAT”. Daar krijgt ze in zeer korte tijd te horen dat ze omwille van de klantvriendelijkheid?? iets moet doen dat haar volstrekt onduidelijk voorkomt. “tapee dit of tapee dat”. Als ze alle mogelijkheden heeft aangehoord begint de vriendelijke stem gewoon weer overnieuw.

We hebben een sterretje in de ruit en bellen naar Carglass; op de TV zijn dat aardige mensen die je desnoods thuis of op het werk komen helpen mits je de ruit-verwarming niet te hoog zet. Anders moet er een nieuwe ruit in, wat, naar ik opmaak uit de TV beelden, eigenlijk makkelijker is dan een sterretje met hars volspuiten.

“HET ANTWOORDAPPARAAT”, dat eerst moet worden gepasseerd omwille van de klantvriendelijkheid??, kraamt onzin. Als de schade minder dan twee euro bedraagt moet je op “1” drukken. (tapee un). Wil heeft nu een theedoek nodig om het tij te keren op haar bovenlip. Hoe weten we nu hoeveel de schade zal zijn? En wat is nou twee euro schade?

Nog maar een keer bellen. Het is een 008 nummer, dus kraatwiet (gratis). Carglass blijft kalm en zegt precies hetzelfde als daarnet. Dat is geruststellend. Maar twee euro schade blijft vreemd. In zulke gevallen zetten we eerst koffie en gaan we “IN OVERLEG” met het poldermodel dat erop neer komt dat Frank het nu moet proberen. Eerst lezen we wat er op het kaartje staat dat we van de verzekering kregen. Daar hebben ze het over een impact in de paarbriezu (voorruit) en wij leggen het verband met een sterretje.

Nu blijkt dat we “1” moeten tikken als de impact kleiner is dan 2 euro. De theedoek kan in de was en bij mij begint het te dagen. Als het sterretje niet groter is dan een twee euro MUNT!!!!

Tapee un. Met een droge theedoek bij de hand legt Wil uit aan mevrouw Carglass dat we een putiet impact hebben en dat die inferieur (kleiner) is dan een twee euro munt.

Mevrouw Carglass wil weten waar het gebeurde en wat we daar deden en wij moeten opgeven wat de iemmietriekullaatjon (kenteken) van onze auto is. En dan komt de echte uitdaging!!!

Ze deelt mede dat we een dossiernummer hebben en een afspraak. We krijgen een telefoonnummer dat we moeten bellen ingeval de afspraak verzet moet worden.

ALLEMAAL CIJFERS!!!

En franse cijfers gaan met de Baskische telling: 70 is zestig en 10. 80 is 4 maal twintig. Quatre vingt seize is 96; in een dossiernummer dat uit zestien cijfers bestaat is dat allemaal wat veel van het goede.

We hebben vandaag weer veel koffie gedronken in de kou.

Want de sjofaasje (verwarming) blijft laag voor de zekerheid.


Pelgrim
Beste André,

gisteravond kwam je binnenstappen terwijl wij zaten te eten. Een gast had je gewezen waar je moest zijn om aan te melden voor de camping. Zwaar bepakt met tent en kleding stond je geduldig in de gang te wachten

Wil sprak met jou in het Engels totdat ze vroeg waar je vandaan kwam: uit Drachten!
In de keuken zitten vrolijke mensen aan rijk gevulde tafels, hebben plezier in de vakantie en laten zich het eten goed smaken. De gezelligheid trof je als een moker, want je loopt een lange, maar vooral eenzame tocht. De vrolijke stemming moet je hebben doen denken aan thuis. Ongetwijfeld had je honger, want de weg naar Santiago is lang en alles wat je eet moet je zelf meenemen.
De pizza die we je brachten liet je je goed smaken, je telefoneerde even met de mensen die je achterliet in Nederland en verzorgde je voeten. Voeten die je 1000 km ver brachten over dalen, beken en heuvels naar Mulles. Je plaatste je tentje en rustte tegen een boom in de schemering.

Hier ben je bijna halverwege je tocht naar Santiago de Compostella, je hebt dus nog heel wat stappen te gaan in Frankrijk. En na Frankrijk komen nog de Pyreneeën en Spanje.

Vanochtend was je al weer vroeg op pad en spraken we elkaar even kort op een landweggetje; jij op weg naar Santiago en ik naar Châteaumeillant.
De laatste dagen had ik een pesthumeur, kon niets meer hebben. Alles was me teveel. Het leek ook wel of ik steeds dieper in de put raakte. Waarschijnlijk had ik medelijden met mezelf. Was ik zelf ook aan vakantie toe.
Je zwoegende houding, op weg naar een bestemming die je pas over maanden zult bereiken bracht me terug met beide benen op de grond. Ik had er vanochten weer plezier in en een kleine tegenvaller kon me niet deren.

Dank je wel André, je was hier kort, we spraken even met elkaar, maar ik zal je niet licht vergeten.
Dat kwam vooral door het briefje dat ik vond tegen de deur:

Goedemorgen beste lieve mensen. Door jullie gastvrije ontvangst en de overheerlijke pizza, kon ik gisteravond blijkbaar niet wakker blijven. Daardoor was een betaling van de kosten niet mogelijk. Ik ben toch redelijk vroeg vertrokken omdat ik graag gebruik wil maken van de koele ochtend.

Willen jullie zo vriendelijk zijn om mij de betalingsgegevens door te sturen? Ik zal zo spoedig mogelijk de betaling regelen. Nogmaals dank voor jullie ontvangst. Het heeft mij sterk geholpen mijn tocht door te zetten.

Soms is het leven erg eenvoudig. En doen wat eten, vriendelijkheid en dankbaarheid wonderen.